අම්මා කියූ කවි..

සති ගානක් කපන්න හිටපු කොන්ඩෙ අදවත් කපාගන්න කියලා හන්දියට ගියාට මොකද එක සැලෝන් එකක්වත් නෑනේ.. අද ඇසළ පෝය නිසා වගේම උදේ වැටුණු මහා වැස්සට උන්දැලට එළියටවත් බහින්න හිතක් නැතුව ඇති..

හන්දිය  පුරා ඇවිදලා කොහොමහරි ඇරපු සැලෝන් එකක් හොයා ගත්තා..

සැලෝන් එකක් කිව්වට එකේ හැරෙන්නවත් ඉඩක් නෑ.. කොහේ ගියත් කපන්නේ කොන්ඩෙනේ කියල මාත් ගිහින් ඉඳ ගත්ත.. කොන්ඩෙ කපන මැෂින් එකයි, කතුරයි, පනාවයි, වතුර විදිනයි පැත්තකින් හඬ දුන්න වයර්ලස් එකක් ඇරුනම වැඩි දෙයක් එකේ තිබ්බේ නෑ..

කොහොම හරි කොන්ඩෙ කපන අතරතුර මම හිටියේ වයර්ලස් එකට කන ඔබාගෙන.. පෝය දවස නිසාද මන්ද බොහොම පැරණි ගීත කීපයක්ම විකාශණය වුණා.. ඔය අතරේ අරිසෙන් අහුබුදු ශුරීන් විසින් රචිත ආර්. මුත්තුසාමි සහ සුනිල් ශාන්තයන් සංගීතවත් කල ධර්මදාස වල්පොල ශුරින් විසින් ගායන කරන ලද "කටේ කිරි සුවඳ යන්නද පවා බැරි උනා.." ගීතය විකාශණය උනේ මගේ මතකය ඈතට ගෙන යමින්...

මම මේ කියන්න යන කාලේ අපේ මලයන්ඩි හිටියේ නෑ.. මමයි නංගියි තමයි රජ කරේ.. ඉතින් ඔය කාලේ රෑට නිදා ගත්තේ මමයි තාත්තයි එක කාමරේක.. නංගියි අම්මයි තව කාමරේක.. ඒත් තාත්ත නිදියන්න පහු වෙන නිසා අම්මයි නංගියි මගේ ඇඳට ඇවිත් මව නිදි කරවල තමයි එයාලගේ කාමරේට යන්නේ.. 

මේ තමයි මගේ දවසේ හොඳම කාලය.. නින්ද යනකන් කතාවක්, සින්දුවක්, කවියක් කීම අම්මාට අනිවාර්ය දෙයක්.. නැත්තන් මන් එහෙම නෙමේ නිදියන්නේ.. 

මනමේ, නරිබෑනා, සිංහබාහු කතා කිව්වේ ඒ නාට්‍ය වල ගීත එක්කම.. මට ඒවා අහලම කටපාඩම්.. ඔය අතරේ අම්ම ළඟ නිදියන්න මමයි නංගියි පොර කනවා.. 

නංගි පොඩි එකානේ කියල හැමදාම එයා අම්ම ගාව.. සමහර දවස් වල අම්ම නංගිව වැඩකට යවල මව ගන්නවා ලඟට.. එත් එයා ආපු ගමන් කොහොම හරි රිංගනවා මැදට.. 

අම්ම කියන්න ගන්නවා මෙහෙම කවියක්.. 

මුනි සිරිපා සිඹිමින්නේ...
සමනොල ගිර පෙදෙසින්නේ...
මඳ සුළඟයි මේ එන්නේ...
මගේ පුතා නැලවෙන්නේ...

ඕක අහපු ගමන් නංගි පටන් ගන්නවා කෙකර ගාන්න.. අම්ම අන්තිම පදේ "මගේ දුවා නැලවෙන්නේ..." කියල වෙනස් කරන්නේ නංගිව නලව ගන්න.. 

ඉතින් ඔය වගේ දවස් වල අම්ම නිතර කියපු මම ගොඩක් ආස කරපු ගීතයක් තමයි  "කටේ කිරි සුවඳ යන්නද පවා බැරි උනා.." ගීතය.. කොන්ඩෙ කපන අතරතුර මාව අතීතයට යැවුනේ ඔය විදියට... 

මෙන්න සම්පූර්ණ ගීතය.. 

කටේ කිරි සුවඳ යන්නද පවා බැරිවුණා 
යුධට උපන් කුමරිඳු යයි නමක් ඇති වුනා
මුල්ලේරියා වෙලේ වතුර ලෙයට හැරවුණා
ටිකිරි කුමරු රාජසිංහ නමින් රජවුණා

නිතර නිතර සීතාවක රණබෙර නැඟුනා
කොළඹ කොටුවේ බළල් මසුත් ගිනි ගනන් වුනා
පරංගි දේසේ රජුටත් මර උණ ගැනුනා
රාජසිංහ දෙවි නාමේ ලොවේ රජ වුනා

රුසිරු පෙතන්ගොඩ උයනට අනේ ලං වුනා
නපුරු උණ කටුව පතුලේ ඇනී වන වුනා
එක්ව සිටි සැවොම මතුරා විසද වැඩි වුනා
රාජසිංහ දෙවි නාමේ ගියා නැති වුනා

කොන්ඩෙත් කපාගෙන යන ගමන් හිතුවේ කොහොම හරි මේක බ්ලොග් එකේ ලියන්න ඕනේ කියල.. 

වෙසක් කූඩුව

අයියේ.. සව් කොළ මදිලූ.. තව ටිකක් අරන් එන්නලූ..

වෙසක් එකට හදපු කූඩු තුන අලවන්න ගෙනාපු කොළ මදිවෙලා මල්ලි කෑගහනවා ඇහුනා.. 

හවස් වෙන්න කලින් එල්ලන්නත් ඕන නිසා පයින්ම ගිය හන්දියට..

පෝය දවස නිසා එතරම් සෙනගක් නැති වුනත් හන්දියේ තොරණෙ හා දන්සලේ වැඩ කටයුතු කඩි මුඩියේ කෙරුනා.. 

තාවකාලිකව අටවා ගත්  වෙසක් බඩු කඩේට ගොඩ උනේ ආපු කාරිය කරගන්න.. 

අනේ තාත්තේ අර කූඩුවත් ගමුකෝ...

පුංචි එකියක් අම්මා, තාත්තා එක්ක කූඩු ගන්න ඇවිත්. කඩේ පුරාවට වෛවාරණ කුඩු එල්ලලා තිබුන..

සව් කොළ තෝරමින් හිටියත් හිත තවමත් පොඩි එකී ළඟ.. 

කූඩුවකින්, බකට් කීපයකින්, බලුබ් වැලකින් නොනැවතුන ඈ තවත් කූඩුවකට පොර බැදු හැටි..

අනේ තාත්තේ එක කූඩුවක් මදියිනේ..

පොඩි එකීව ලඟට අරගෙන කූඩුවක්  හදල දෙන්නත් හිතුන ඒ ඇඩිල්ලට..
හැමෝම කාර්ය බහුල වෙලා.. අඟහිඟකම් වැඩි වෙලා.. ඒ තාත්තට තව කුඩුවකට වියදම් කරන්න සල්ලි නැද්ද දන්නේ නෑනේ..ඔය කූඩුවට වියදම් කරන මුදලින් ගෙදරදී කුඩු දහයක් හදන්න පුළුවන්.. 

අපේ ගෙදර තාමත් අපිම කූඩුවක් හදල අලවල එල්ලන්නේ කඩෙන් අරන් ඇවිත් එල්ලන පහසුවට ලස්සනට වඩා වටිනා සතුටක් හිතට දැනෙන නිසා වෙන්න ඇති..

මගේ හිත අතීතයට දිව ගිහින්.. 

පුංචි කාලේ අම්මා අපට කුඩු හදන්න උගන්නපු හැටි..

අම්මට නම් ඒක කූඩු පාඩමක් නෙමේ.. ගණන් පාඩමක්..

සමචතුරස‍්‍ර, සමපාද ත්‍රිකෝණ, ඒවායේ ලක්ෂණ අපි ඉගෙන ගත්තේ පුංචි කාලේදී.. අම්මාගේ වෙසක් කූඩු  පාඩමෙන්..

කූඩුවක්  හදනවට වඩා ගොඩක් දේවල් ඒ තුලින් අපි ඉගෙන ගත්තා.. ගණිතයේ ජ්‍යාමිතිය එතරම් අපහසු නොවුනේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති.. 

අම්මා  අපට සමතුලිතතාවය මුලින්ම ඉගැන්නුවේ මම සරුංගලය හදද්දී..

ප්‍රයෝගිකව ඉගෙන ගත් ඒ දේවල් තුලින් ගණිත විෂය  ඉගෙනීම පහසුවක් වුනා ..

අපෙන් නොනැවතුන අම්මා ගුරුවරියක් වශයෙන් මේ දේවල් පරම්පරා ගණනකට කියල දුන්නා..

අම්මා නැති අද දවසේ ඒ අඩුව යන්තමින් හරි පුරවන්න කොල්ලෝ කුරුට්ටෝ ටිකක් එකතු කරගෙන ඔවුන්ගේ දැනුමට යමක් එකතු කරන්නේ ඇගෙන් ලැබූ ඒ පන්නරය නිසාවෙනි.. 

වෙසක් කුඩුවක් එල්ලනවා කියන්නේ එක ආකාරයකින් බුදු තෙමගුළ සිහි කරමින් බුදු රජාණන් වහන්සේ උදෙසා කරන්න වූ ආලෝක පුජාවක්.. 

මේ නිසා ගෙදර හැමෝම එකතු වෙලා එක කුඩුවක් හරි හදන එක ගොඩක් වැදගත්..

කුඩුවෙන් එහාට ගිය ගොඩක් දේවල් ඒ තුලින් අපිට ගන්න පුළුවන්.. 

මහත්තයට මේ ටික විතරද ඕනේ.. 

මගේ සිතුවිලි දාමය බිඳ දමමින් කඩේ හිටපු කොල්ල ඇහුවේ මාව ඉක්මනට යව ගන්න වගේ..

ඇත්ත තමයි.. කඩේ ඉඳගෙන මේවා හිතනකොට ඒ මිනිස්සු වෙළඳාම කර ගන්නේ කොහොමද? 

අද දවස ඇතුලත පුළුවන් තරම්  විකුණා ගන්නත් එපැයි.. ආයි  මිනිස්සුන්ට කූඩු  මතක් වෙන්නේ තව අවරුද්දකින් නෙව..